Znów wiśnie
Dojrzewając wolno wiśnie upadają
w suchą trawę tak soczyście
znacząc ją
teraz skusi się jedynie
na ich zapach podstarzały
niezbyt sprytny mały szpak
Nie smakują już nikomu
nie ten czas.
We wspomnieniach inne były
inny kolor słodszy smak.
Wtedy w dłonie same nam wpadały
dziś zbyt kwaśne zbyt zgorzkniałe
jak my sami
Wtedy tak... Chciało się je rwać.
M. D.
Zamykam pustkę
wokół mnie na ciężkie klucze
nie chcę nic
od świata obok
nie chcę nic
Oddalam wszystko
w samotności chcę się topić
i kamieni coraz więcej ciągnę w dół
Serce zamykam
przypomina mi motyla
który nocą się dobija
w każde drzwi
Ciągły nawał myśli
płynie jak żaglowiec
nie wchodzę wolę obok
samotnie kląć jak szewc.
Rozbijam ścianą szklankę, depczę telefony
(szkła kłują pod nogami)
wreszcie przestały dzwonić....
Wkurwione na rzeczywistość
ta wewnątrz i ja w lustrze
patrzymy wciąż na siebie
dostrzegając pustkę.
