Autoportret

Przemijam w nadchodzących
dniach
porankach i nocach
jednakowych

W pustce uśmiechu
krzywię  twarz
i nadal nic...
nic nie przychodzi mi do głowy.

A przecież za oknem
wciąż trwa ten świat
świat w którym kocham tęsknię
i śnię

Tylko ostatnio jakby trochę zbladł
obraz mnie samej
z uśmiechem sprzed lat.